zult

Uit Etymologiewiki
Ga naar: navigatie, zoeken

zult zn. ‘hoofdkaas’

Oudnl. sulton [dat.sg.] ‘zoute grond’, Mnl. sulte, sult ‘pens, gepekeld vleesʼ, Nnl. zult ‘zoutwater, pekel; in zout geconserveerd vleesgerecht’. De huidige betekenis ‘hoofdkaas’ is vanaf 1639 in teksten geattesteerd. Er bestaat ook een afgeleid ww. zulten ‘inmaken, ter conservering inleggen in zout en kruiden’ (1560). In het Zeeuws luidt het zilten, zoals ook het zn. ‘zult’ in noordelijk West-Vlaanderen zilte luidt.

Als naam voor ‘astersoort die in zoutwatergebieden groeit’ kunt de standaardtaal voorts zulte (1723 zoltjes, 1854 zulte). Door betekenisspecialisatie heeft de slot-e zich hier kunnen handhaven. De benaming lijkt oorspronkelijk tot het noordelijk kustgebied beperkt te zijn geweest.

Verwante vormen: Oudsaksisch sulta, Middelnederduits sulte v. ‘zoutwater, pekelgerechtʼ, Oudhoogduits sulza v. ‘zoutwaterʼ, Mhd. sulz(e), Mohd. Sülze ‘zult’, Noorse dialecten sylt v. ‘zouthoudend moeras’, alle uit Proto-Germaans *sult-jō- ‘zoutwater’. Dat woord is afgeleid van het sterke werkwoord *saltan ‘zouten’, Mnl. souten, waarvan in het Nieuwnederlands nog het sterke deelwoord gezouten over is. Zie verder onder zout. --Mdevaan 7 okt 2014 18:35 (CEST)